Όπως φαίνεται από όλα τα προηγούμενα άρθρα το δίκιο και ο νόμος είναι με το μέρος μας. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για το κατανοήσει κανείς μάλλον πολύ δόλο θέλει για να εκφράζουν όλοι αυτοί οι γραφειοκράτες απόψεις που είναι παράλογες και παράνομες.
Σε τί όμως όμως αποσκοπεί αυτός ο δόλος;
Η άποψη μου είναι ότι προσπαθούν να πνίξουν την εκάστοτε αντίδραση όσο πιο νωρίς γίνεται και με την μεγαλύτερη δυνατή «φοβέρα». Εξού λοιπόν και η υπερευαισθησία για να καλέσουν σε απολογία τον συνάδελφο άμεσα, πρωτόγνωρη επίσης ήταν και η ταχύτητα της πρώτης απάντησης που ανέφερε τηλεφωνική επικοινωνία του Διοικητή με παράγοντα του Υπ. Υγείας για την σε πρώτη φάση απαγόρευση των ρεπό και για να τριτώσει το κακό νάσου και «η επιστολή προς Κορινθίους» του κ. Μαρβάκου. Οργανωμένα λοιπόν κλιμακώνουν την αντίδρασή τους απέναντί σε αυτό που γεννιέται, απέναντι σε μια αξιόλογη προσπάθεια των Αγροτικών Ιατρών για την υπεράσπιση των κεκτημένων. Άλλωστε αυτά τα καθεστωτικά όντα έχουνε χρόνια τώρα εκπαιδευτεί να κάνουν ακριβώς αυτό, μοιάζουν με πτωματοφάγα σκουλίκια που δεν θα αφήσουν ποτέ αυτό το σάπιο σώμα του Ε.Σ.Υ. μέχρι να εξαφανιστεί.
Δυστυχώς αυτή η γενιά που διοικεί το σύστημα υγείας (αλλά και τη χώρα) συνετέλεσε και θα συντελεί μέχρις εσχάτων στον ακρωτηριασμό και τη σήψη που ήδη υπάρχει. Παραβλέπουν νόμους, παραποιούν αποφάσεις, παραγνωρίζουν διαθέσεις όμως πρέπει να καταλάβουν ότι το παράκαναν κιόλας.
Έτσι, λοιπόν, με την κλιμάκωση της δικής τους καταστολής πρέπει να κλιμακωθεί και η δική μας προσπάθεια. Ήδη από διάφορα μέρη της Ελλάδας ιατροί – αγροτικοί και ειδικευόμενοι- επανέρχονται στα καυτά ζητήματα της υγείας με συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και ενδείξεις συμπαράστασης στην προσπάθειά μας. Εδώ στη Λέσβο οι ειδικευόμενοι ιατροί θα πραγματοποιήσουν συνέλευση για τα ίδια θέματα. Η κλιμάκωση γίνεται και μέσα από την αθρόα συμμετοχή ιατρών αλλά και από την χρήση μέτρων αντίδρασης που ασκούν πίεση στο σαθρό σύστημα που διέπει το χώρο της υγείας. Τα μέτρα που μπορούμε να λάβουμε είναι πολλά και οι συνέπειες τους πολύ σημαντικές. Στο μυαλό μου κυριαρχούν δυο συνθήματα:
1)»ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΡΑ»
2)»ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»
Δεν τα αναλύω παραπάνω εδώ καθώς περιμένω πρώτα να τα συζητήσω με τους συναδέλφους. Το πλήγμα στη γραφειοκρατία της βλακείας και του ανέφικτου πρέπει να είναι ισχυρό και για να γίνει αυτό είναι τόσο θεμιτή όσο και αναγκαία κάθε δράση προς όλες τις κατευθύνσεις (ενημέρωση του κόσμου, ΜΜΕ, δικαιοσύνη κ.α.).
Είναι γεγονός ότι οι δυσκολίες είναι πολλές και πιστεύω ότι σε αυτές ποντάρουν οι εκπρόσωποι αυτής της «αηδίας». Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε όλοι ταυτόσημες απόψεις τόσο για την φύση όσο και για την προέλευση όλων των προβλημάτων της υγείας αλλά και της κοινωνίας.
ΑΛΛά
Είναι αλήθεια ότι μας ενώνουν περισσότερα από όσα μας χωρίζουν. Είναι αλήθεια ότι ξέρουμε ποια ακριβώς είναι τα προβλήματα που πρέπει να προσπαθήσουμε να λύσουμε. Τέλος είναι αλήθεια ότι η γενιά μας και ως Ιατροί και ως άνθρωποι έχουμε κάνει την ελάχιστη βλάβη και αντιμετωπίζουμε το μέγιστο των συνεπειών.
Το θέμα των Ρεπό είναι ένα νευραλγικής σημασίας ζήτημα το οποίο όχι μόνο δεν πρέπει να το αφήσουμε μέχρι να δικαιωθούμε αλλά να συνεχίσουμε την προσπάθεια για τα προβλήματα που αυτό αποκαλύπτει (το πρόβλημα των Ρεπό φέρνει στο φως την υποστελέχωση, τις αμοιβές μας, τις εφημερίες, την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών κ.α.)
Πιστεύω ότι γίνεται να πετύχουμε, πρέπει να πετύχουμε και είμαστε εκπαιδευμένοι να πετύχουμε.
Συνειδητά χρησιμοποίησα μόνο την λέξη προσπάθεια και όχι τη λέξη αγώνα. Πιστεύω ότι δεν έχουμε εχθρούς και πιστεύω ότι δεν υπάρχει νίκη. Είμαι σίγουρος ότι όλοι είμαστε μαζί και ότι το μέλλον μας χρειάζεται μόνο προσπάθεια.